ای تو که مرا در قلبت اسیر کردی ، ای تو که

مرا با دنیای عاشقی آشنا کردی و با غم و غصه های

عشق رها کردی  دلم بدجور هوایت را کرده است.

با اینکه عشق را نمیخواهم ، اما تو را میخواهم ،

تو را میخواهم برای قلبم نه برای نیاز خویش،

تو را میخواهم برای خوشبختی .

ای تو که مرا در کویر عشق در به در کردی ، کاش

می دانستی من اینک تشنه یک ذره محبتم.

کجاست او که مرا دوست داشت و مرا با عشق آشنا کرد.

کجاست محبت و آن دستهایی که دستان مرا

بگیرد و مرا از این کویر خشک نجات دهد.

ای تو که ادعا میکردی مرا دوست داری و هیچگاه

مرا تنها نمیگذاری پس چرا اینک تنها هستم و

در حسرت یک لحظه تماشای تو هستم.

تو را میخواهم برای آن لحظه که لبخند عشق بر روی لبانم جاریست.

ای تو که قلب مرا با عشق آشنا کردی و خودت عشق

را برایم معنا کردی پس چرا اینک عشق برایم بی معنا شده است.

یا عشق کلمه ای بی معناست، یا تو معنایش را نمی دانستی.

نمیخواهم سهم من از این بازی تلخ جدایی باشد ، نمیخواهم

در نقش یک شکست خورده بازی کنم. میخواهم

عاشقترین باشم ، برای تو بهترین باشم.

میخواهم تو همانی باشی که مرا برای قلبم بخواهد ، مرا

از ته دل دوست داشته باشد و یکرنگ با من بماند. ای

تو که مرا عاشق کردی چرا مرا تنها گذاشتی و رفتی.

اگر روزی میخواستی مرا بازیچه خودت

قرار دهی چرا به من دلخوشی دادی.

اگر معنای عشق آن بود که تو میگفتی ، پس

چرا من اینک یک دلشکسته ام.